آزمایشگاه بیوشیمی

صحنه اش قشنگ یادمه ولی یادم نیست ترم یک بودم یا دو ... تو آزمایشگاه بیوشیمی قرار بود برای اولین بار ادرار مریض رو با پیپت بلند کنیم بریزیم تو لوله آزمایش خودمون. بعد بهش صد تا ماده اضافه کنیم تا ببینیم طرف دیابتی، پروتئینوری ای چیزی نداشته باشه... یه قسمتشم بذاریم زیر میکروسکوپ برای تشخیص احتمالی هماچوری (حتما میدونید که برای استفاده از پیپت باید عمل مکیدن رو با پیپت توی ظرف پر از ادرار انجام بدید دیگه؟؟؟ نیاز به گفتن که نبود؟؟؟)

مسئول آزمایشگاهم یه آدم روانیه به تمام معنا که تو روت میگفت گلم خانومم دخترم بعد کافی بود یه لحظه با گوشی ساعتو چک کنی یا با کناریت حرف بزنی... چنان جلو همه میشستت میذاشتت کنار که دیگه جرئت نکنی جم بخوری 

خلاصه یارو کرنومترو زد و 10 دقیقمون شروع شد... من و یکی از دوستام و دو تا از پسرا دور یکی از بِشِر های ادرار جمع شده بودیم و یک سر پیپت تو دهنمون و یک سر دیگشم تو بشر ...   اصن صحنه ای بوداااا

مشغول عمل زیبای مکیدن بودیم که چشمم افتاد تو چشم دوستم که شدیدا حواسش همیشه جمع بود که جلو پسرا سوتی نده... دیدم بنده خدا چشاش داره از حدقه درمیاد ... قیافشم زرد شده رنگش پریده... همونجا گرفتم قضیه چیه ولی چون پسرا بودن جیکشم در نیومد.... مسئول آزمایشگاهم گفته بود اگه ادرار بره تو دهن کسی 2 نمره کم میکنه... 

این شد که بیچاره 10 دقیقه با دهنی آغشته به ادرار به انجام آزمایش خود ادامه داد.

غیر از 2-3 روزی که غذا از گلوش پایین نمیرفت مشکل دیگه ای نداشت خداروشکر

+قدر دکترا رو بدونید... بهای سنگینی دادن تا پشت اون میز نشستن